ساندویچ بمب های مرگبار! - وبلاگ فوتبال

به گزارش وبلاگ فوتبال، تهران (پانا) - نان سفید ساندویچی را مثل قایقی پر از سس مایونز می نماید، سوسیس پنیری را از دریای روغن بیرون می آورد، نیم کیلو پنیر پیتزای آب شده را روی آن می ریزد و آخر سر می گوید بفرمایید بزرگ ترین ساندویچ ایران به طول یک متر را نوش جان کنید.

به گزارش ایران، سرآشپز با چنان فیگوری ساندویچ را جلوی دوربین می چرخاند که انگار درحال آماده کردن غذایی سالم و مقوی است اما همین ساندویچ می تواند در اولین گاز شما را به سکته قلبی یا بالا رفتن چربی خون مبتلا کند اما اینها برای بلاگری که دوربین خود را به این ساندویچی برده هیچ اهمیتی ندارد؛ خودش با صورتی برافروخته از خوردن ساندویچی چرب و پرکالری شما را به آنجا دعوت می نماید تا خدای نانموده نخورده از جهان نروید.

کافی است اهل وقت گذرانی در اینستاگرام باشید تا یکی از این بلاگرهای غذا را ببینید. مردان و زنانی که شاید در نگاه اول با تکیه کلام های خاص یا رفتارهای عجیب هنگام غذا خوردن، خنده دار به نظر برسند یا شاید آنها را افرادی درحال کسب عایدی تحلیل کنید و بخندید و بگذرید اما برای همه این طور نیست. بسیاری خوردن غذاهای اینچنینی را تبدیل به سبک خاصی از زندگی می نمایند؛ سبکی که براحتی می تواند آنها را به سمت بیماری های مختلف راهنمایی کند.

دکتر مرتضی صفوی استاد دانشکده تغذیه و علوم غذایی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، مصرف نمک و چربی در ایران را بالاتر از حد استاندارد می داند و به جای خالی لبنیات، میوه و سبزیجات در سفره مردم اشاره می نماید. او معتقد است مصرف بی برنامه این مواد خوراکی باعت بروز بیماری هایی مانند سرطان، بیماری های قلبی و دیابت می گردد: در ایران مجموعاً اضافه وزن و چاقی زیاد است. دیابت، کبد چرب و کلسترول بالا مسائلی است که با خوردن این خوراکی ها گریبانگیر مردم شده است.

صفوی سود بالای تبلیغ این سبک غذاها را علت توسعه آن می داند؛ غذاهایی که مقرون به صرفه و شکم پرکن هستند: ما در این سبک غذایی سلول های خود را گرسنه نگه می داریم و شکم را پر می کنیم. درواقع می توان گفت ما سیری سلولی نداریم؛ سیری ای که با تأمین ویتامین و املاح مورد احتیاج بدن اتفاق می افتد. او پایین بودن دانش تغذیه در همه گروه های سنی و اجتماعی را علت دیگر گرایش به این سبک غذاها می داند: ما می توانیم با فرهنگ سازی به مردم بگوییم می توانند سراغ غلات و حبوبات بروند و پروتئین و مواد مفید را جایگزین فست فودها نمایند.

قربان قد و بالای ساندویچ دبل کوبیده رفتن اینفلوئنسرهای اینستاگرامی، غذا را به مرحله جدیدی از موجودیت خود در طول تاریخ غذا ارتقا داده است. راستی از کی شکم پرستی تبدیل به ارزش شد؟ چطور شد که خوردن پیتزای سوشی، املت گردن یا کیلو کیلو سیب زمینی سرخ شده با سس مایونز برای شام جای نان و پنیر و هندوانه یا غذای سبک قبل از خواب را گرفت؟ در فرهنگ تبلیغی شبکه های اجتماعی مسترها و تسترها و شف ها جای دانایان طعام و متخصصان تغذیه و سلامت را گرفته اند و آنها هستند که ذائقه اجتماع را مشخص می نمایند. ساندویچ های لاغر دهه شصتی با گوجه و خیارشور جای خود را به فروش کیلویی سیب زمینی سرخ شده و سوسیس های پرکالری داده اند. نام مغازه ها هم از اغذیه فروشی یا ساندویچی تبدیل به نام هایی عجیب و چشمگیر مثل اصغر انفجار، دکتر سوخاری، دکتر لقمه یا توپولوف توپول بمب رحیم داده است. اسامی که آدم را به فکر فرو می برد که واقعاً این نامگذاری ها چگونه می تواند مشتری جذب کند؟ اما یکبار رد شدن از کنار چنین ساندویچی هایی و تماشا صف های بلند آن نشان می دهد که بازار آنها حسابی داغ و تپل است، اما چرا فروشنده های غذاهایی با این همه ضرر و زیان یا بلاگرهایی که این مدل مصرف را تبلیغ می نمایند مورد سؤال قرار نمی گیرند؟ این سبک غذا خوردن چقدر می تواند به سلامت جامعه ضرر برساند؟ با وجود قانون ممنوعیت تبلیغات و معرفی محصولات و خدمات غیرمجاز و آسیب رسان به سلامت در رسانه های جمعی و فضاهای مجازی که سال 97 ابلاغ شد چرا هنوز هیچ اتفاقی برای اصلاح این رویه نیفتاده است؟

دکتر ربابه شیخ الاسلام مدیر انجمن علمی غذا و تغذیه، یکی از دلایل به ثمر نرسیدن این قانون را سازمان هایی می داند که با منافع متضاد از این قانون در درون سیستم کار می نمایند: ما سازمانی به نام سازمان حمایت از فراوری نماینده و مصرف نماینده داریم که نامش نشان می دهد در داخل سازمان دو وظیفه متضاد دارد. این موضوع مثل این است که نصف بدن بله و نصف بدن نه بگوید. اگر بخواهید از مصرف نماینده حمایت کنید باید فراورینماینده را بر اساس قانون برای فراوری غذای سلامت بخش زیر فشار بگذارید و اگر بخواهید از فراوری نماینده غذا حمایت کنید که متأسفانه می بینید بعضی از آنها با فراوری غذاهای نامناسب و توزیع آن موجب افزایش انواع بیماری ها شده و هزینه های درمانی زیادی هم به فرد و هم به دولت تحمیل می نمایند. بنابراین اول باید با نگاهی عاقلانه سازمان های اینچنینی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم و از این سازمان و بعلاوه اداره کل بهداشت محیط در وزارت بهداشت بپرسیم چه کسی بر فراوری این گونه غذاها نظارت می نماید و چه اداره ای به این مغازه ها و کسب و کارها مجوز می دهد؟

شیخ الاسلام می گوید: شما فکر کنید در وزارت بهداشت اصلاً اداره، دفتر یا مرکزی برای نگاه به غذا و تغذیه کشور که اولین و مهم ترین احتیاج بشر برای زندگی و سلامت است تا زمانی که من به بخش بهداشت رفتم وجود نداشت و حالا هم حمایت چندانی از اداره ای که سال 71 به وجود آوردم نمی گردد.

او براساس سال ها تجربه کار در این زمینه از مردمی می گوید که وقتی از آنها در خصوص سبک غذا خوردن شان سؤال می گردد در پاسخ می گویند بگذارید هرچه دلمان می خواهد بخوریم.

به گفته وی مردم از اطلاعات درست و غلط و مغایر هم که از رسانه های همگانی و فضای مجازی می شنوند دچار سر درگمی شده اند. برای بعضی از مردم غذا خوردن تبدیل به تجربه ای از انتخاب آزاد شده و این مسأله در همه اقشار به اشکال مختلف وجود دارد: مردمی که از لحاظ مالی به طبقه ثروتمند تعلق دارند بد می خورند چون خیالشان راحت است که اگر مریض شوند می توانند به متخصصان مختلف مراجعه نمایند. شما در امریکا اگر بخواهید یک متخصص را ببینید گاهی مدتی طولانی در نوبت هستید اما اینجا با دفترچه بیمه در یک روز می توانید پیش چند متخصص مختلف بروید و نسخه ها و انجام آزمایش ها و روش های تشخیصی گران را به حساب بیمه انجام دهید. می توان گفت شالوده نظام سلامت که قرار بود براساس نظام ارجاع طراحی گردد مدت هاست مسکوت مانده است. در این روش فرد بیمار ابتدا به وسیله پزشک خانواده دیده می گردد و بی رویه وقت متخصصان مختلف را نمی گیرد و هزینه های زیادی روی دست دولت نمی گذارد، البته نظام سلامت باید در منطقه ها روستایی هم به عرضه غذا نظارت و مداخله می کرد که متأسفانه از این کار هم غفلت شده است. در مغازه های روستایی اغلب انواع تنقلات بی ارزش غذایی، اسنک های شور، نوشابه های گازدار و انواع سیگار پیدا می گردد و جای خالی لبنیات، سبزی و صیفی و میوه در آنها به چشم می آید. درحالی که تصور عمومی این است که در روستاها لبنیات و میوه به وفور یافت می گردد. وقتی از صاحب مغازه ها می پرسیم چرا این اقلام در مغازه نیست می گویند گران است و مردم خرید نمی نمایند و روی دستمان می ماند و فاسد می گردد.

انتهای داستان تبلیغ غذاهای ناسالم در شبکه های اجتماعی شاید به طور فردی، یک بیماری قابل کنترل با مصرف دارو باشد اما در عرصه کلان کشور گریبان بیمه های سلامت و تأمین اجتماعی را می گیرد و بودجه ای را که باید صرف پیشگیری از بیماری گردد به سمت تأمین دارو و درمان سوق می دهد و متأسفانه در کنار این آسیب ها می تواند تعداد زیادی از انسان های کارآمد و فعال را زمینگیر کند. از این پس وقتی درحال تماشای آب شدن یک قالب کره پنج کیلویی در میانه یک سینی بزرگ هستید، بد نیست به تبعات گاز زدن به آن هم فکر کنید. خاطرم هست شهرام ناظری خواننده معروف کشور تعریف می کرد که وقتی برای عمل قلب به کشور آلمان سفر نموده بود با تعجب خود را میان سالمندان دیده بود و پرستارانی که از سن و سال او متعجب شده بودند و اینکه چرا در میانسالی مجبور به عمل قلب شده است اما در ایران عمل قلب و مسائل عروقی از میانسالی شروع می گردد و متأسفانه گاهی...